Blog

Jednym z istotnych założeń psychiatrii i psychoterapii dziecięco -młodzieżowej jest fakt, że
dziecko/nastolatek jest częścią systemu rodzinnego, z którym nieustannie jest we wzajemnej interakcji.
Uwzględniając ten fakt również w momencie planowania procesu terapii, wyzwanie stanowi
konieczność syntezy rozumienia problematycznej sytuacji z perspektywy rodziców/opiekunów oraz
nastolatka, który często ma już własne , niekiedy odmienne od rodziców, rozumienie siebie oraz różnych
aspektów swojego życia.
Wychodząc naprzeciw temu wyzwaniu, jednym z możliwych sposobów p lanowania procesu
konsultacyjnego jest ten niżej opisany:
Przed rozpoczęciem procesu psychoterapii młodzieży do lat 18 odbywa się zazwyczaj pięć konsultacji .
Na pierwszej konsultacji rodzinnej rodzice wraz z nastolatkiem omawiają zaistniałe trudności, obawy,
lęki, niepokoje, obszary konfliktowe.
Następnie odbywają się trzy konsultacje terapeuty z nastolatkiem , w trakcie których następuje bliższe
zapoznanie się i rozmowa o pożądanych zmianach. Nastolatek ma możliwość wyrażenia swoich
trudności i emocji w dostępny dla siebie sposób.
Na podstawie zebranych danych w czasie konsultacji, wspólnie z nastolatkiem zostaje podjęta decyzja
o zasadności współpracy i, jeśli taka istnieje, zakresie pracy terapeutycznej.*
Piąta konsultacja odbywa się w obecności rodziców i nastolatka . Na tej konsultacji omawiany jest cel
terapeutyczny, ustala się stały termin i godzinę spotkań oraz inne aspekty formalno -organizacyjne.
Omawiane są możliwe metody pracy terapeutycznej.
Po piątej konsultacji rozpoczyna się psychoterapia.
*Jeśli terapeuta uzna, że na ten moment psychoterapia indywidualna nie jest odpowiednią czy wystarczającą
formą pomocy, przekazuje rodzicom i nastolatkowi zalecenia dotyczące dalszej diagnostyki czy postępowań
terapeutycznych
W procesie terapeutycznym nastolatka ważna jest współpraca z rodzicami w zakresie nienaruszającym
tajemnicy zawodowej . Co jakiś czas, zgodnie z istniejącą potrzebą, rodzice są zapraszani na wspólne
spotkania konsultacyjne w celu rozmowy o dotychczasowych zmianach czy trudnościach.
To o czym rozmawia terapeuta z nastolatkiem jest objęte tajemnicą. Wyjątkiem od tej zasady jest
sytuacja, w której zagrożone jest życie lub zdrowie nastolatka np. kwestia myśli samobójczych

spożywanie alkoholu czy substancji psychoaktywnych . W takim przypadku terapeuta ma obowiązek
poinformowania rodziców, po wcześniejszym uzgodnieniu tego z nastolatkiem .
W przypadku, gdy podczas terapii lub procesu konsultacyjnego, pojawi się informacja o nadużyciu
seksualnym czy byciu ofiarą lub świadkiem przemocy domowej , terapeuta jest zobowiązany, po
wcześniejszym uzgodnieniu z nastolatkiem , poinformować o tym rodziców. Terapeuta, ewentualnie
lekarz psychiatra ma obowiązek zgłosić sprawę odpowiednim instytucjom czy służbom.
W sytuacji, gdy w rodzinie zdarzają się sytuacje wyjątkowe/następują zmiany (tj. śmierć, zmiana
zamieszkania, konflikt), rodzice powinni przekazać terapeucie informacje o tym, gdyż ma to wpływ na
sytuację nastolatka.
Jeśli terapeuta uzna za zasadne bądź konieczne, może zalecić konsultację psychiatryczną lub udział
w terapii rodzinnej.